Must See: Munich Botanic Garden

Munich’s first botanical gardens were established in 1812 and were originally located between Stachus square and the central station, a park now known as Alter Botanischer Garten (“former botanical gardens”). However, in a short time there was no place left in the city center, so in 1914 new botanical gardens were established in Nymphenburg. This new botanical garden is an important working place for gardeners and botanists.

There are two different areas: the outdoor area spread over a 21-hectare garden and almost 15 greenhouses. The greenhouses are made like a labyrinth; you can move from one greenhouse to another without ever going out, and the temperature inside the greenhouses is increasing. Palm trees, orchids, cacti and bright butterflies make it feel like a movie scene. The entire botanical garden is home to about 19,600 species and subspecies. They say it would take weeks if you wanted to travel around the world to see these different species in place.

Munich Botanical Garden – goodcityguides

Munich Botanical Garden – goodcityguides

Munich Botanical Garden – goodcityguides

Munich Botanical Garden – goodcityguides

Munich Botanical Garden – goodcityguides

Munich Botanical Garden – goodcityguides

Munich Botanical Garden – goodcityguides

Munich Botanical Garden – goodcityguides

Munich Botanical Garden – goodcityguides

Advertisement

Good City Sounds on Conde Nast Traveler

What a milestone!

I’ve received a mail from Natalie, the photo editor of US Travel Magazine Condé Nast Traveler that they want to feature my quarantine story on their website. You know the quarantine story: I’ve launched a new podcast when we go under lockdown to keep the spirit of travel alive.

It’s called Good City Sounds and now it’s featured on Condé Nast Traveler!

I got super excited about this, my fellow traveler friends would undestand why. CNT is a major publication in the world of travel and when they mention you it’s like getting promotion at work or passing your final exam.

How did this happen?

I listen to lots of podcasts, and Women Who Travel by Condé Nast Traveler is one of them. In one episode, they asked listeners to submit their quarantine stories and so I did. Without having major expectations, I thought at least one person from CNT will read it and I’ll have 1 subscriber to the podcast. It turns out that 1 person actually liked it very much to put it up on the website.

So friends, always stay connected, be present, wish for the things you want to see in your life and leave it to the universe to get it back for you. I didn’t plan this to be a motivational blog post but here we are.

If you want to read the full piece for other traveler’s stories, link is here.

If you haven’t listened to Good City Sounds yet, subscribe on Spotify in here.

Cheers ✌🏻

Ozge

Paris Photo Fair is At Your Fingertips Now

Each year, New York is hosting world’s biggest photography fair: Paris Photo. Like all festivals and events, its cancelled due to Covid. I was not going to visit the fair nor I’ve had a plan to go to New York in April; but now I can! And you can, too; the fair is available online. For your eyes only, until 30th of April.

Here are my favorurite photos, linked with their artists.

Halaban, Gail Albert. Art Academy, Campo Di Fiori, Rome, June, 2017. Archival pigment print, 45 1/8 x 64 5/8 inches

Halaban, Gail Albert. Red Kimono, San Marco, Venice, October, 2017. Archival pigment print, 53 3/16 x 38 inches.

Arielle Bobb-Willis / New Orleans, 2017 / Archival pigment print / 20 x 30 inches

Anastasia Samoylova, Pool after Hurricane 2017, Archival pigment print on paper, 40 x 32 inch

Stickybeak by Julie Cockburn – published by Chose Commune

Maia Flore, “Vital space, 2019”, Archival inkjet print, 120 x 150 cm

JANET DELANEY, Coffee and a Sandwich, 1985, Archival Pigment Print, 15 x 15 inches, edition of 5 + 2AP; 24 x 24 inches, edition of 2 + 1AP

JANET DELANEY, Newsstand in the Subway, 1985, Archival Pigment Print, 15 x 15 inches, edition of 5 + 2AP; 24 x 24 inches, edition of 2 + 1AP

Joel Sternfeld, New York City (Happy Anniversary Sweetie Face – First Pictures series), 1976, Epson print, 12′ x 15′. Courtesy Xippas Gallery and Joel Sternfeld

Joel Meyerowitz, New York, 1978, archival pigment print; printed later, from an edition of 15, 20 x 24 3/8 inches, signed in ink on label affixed to mount verso. © Joel Meyerowitz, Courtesy Howard Greenberg Gallery, New York

Tyler Mitchell / Twins II, 2016 / Archival pigment print / 40 x 50 inches

Link is here, if you want to explore yourself!

 

 

 

A Carnivore’s Dream: Casa Julián

Warning! This story contains lots of content about meat; you might want to switch to my other guides if you’re vegan or vegetarian.

My biggest dream is to take a break from work for 2 months and wander around Spain with car; going from one town to another. Why? I really love the country, the language and the people. And I know Spain is more than just Barcelona and Madrid.

If you’re following the blog for some time, you’ll know by now Uzcan’s super power: He is a master when it comes to finding really good and authentic restaurants, which have lots of history. This time, he found one in Tolosa, at a 45 minute drive from San Sebastián.

In a poorly lit, cellar like basement, Casa Julián is serving meat since 1954. The meal starts with their special “piquillo” peppers, they arrive to the table while still sizzling on a white plate. The look is not very appetizing, but taste is so delicious! Then, you’ll have some seasonal side dishes. Within those, if you’re lucky enough to catch the white asparagus season – please order those.

You’ll reach the climax when meat is served. If you’re wandering how they’re grilling, watch its video at Uzcan’s food blog, here.

The meal ends with burnt cheesecake, which I forgot to capture on camera since I was busy eating it. Accompanied by a glass of sweet vine.

A single bite to any of the above is enough to plan your trip to Tolosa.

Bon Appétit!

Bir Etoburun Hayali: Casa Julian

Uyarı! Bu hikayede et hakkında konuşuyoruz; vegan veya vejeteryansanız diğer rehberlerime geçmek isteyebilirsiniz.

En büyük hayalim işe 2 ay ara verip İspanya’da köy köy, kasaba kasaba tekrar dolaşmak. Çünkü İspanya Barcelona ve Madrid’den ibaret değil (iki şehri de çok sevsem de), her bölgenin hikayesi, dili, insanı farklı. O yüzden birazdan okuyacağınız keşiften çok etkilendim!

Rehberleri bir süredir takip ediyorsanız, şimdiye dek Uzcan’ın süper gücünü öğrenmiş olmalısınız: Geçmişine sadık kalan, iyi ve otantik restoranlar bulma konusunda kendisi ustadır. Bu sefer bulduğu yer, San Sebastián’a arabayla 45 dakikalık mesafede Tolosa şehrindeydi.

Loş ışıkların altında, bodrum katında bir mahzende, 1954’ten beri et servisi yapan bir restoran: Casa Julian.

Yemek, özel “piquillo” biberleriyle başlıyor, biberler sofraya geldiginde beyaz tabakta hala cızırdıyorlar ve nefes alıp verir gibi kabarcıklar çıkarıyorlar. Tadı inanılmaz lezzetli! Daha sonra sıcak başlangıçlara geçiyorsunuz. Eğer beyaz kuşkonmaz mevsiminde geldiyseniz şanslısınız, mutlaka sipariş edin.

Yemeğin doruk noktası ise tabiki etin servis edildiği an. Eti full tuz ile kaplayıp, yatay bir ızgarada ateşin üstüde ağır ağır pişiriyor et ustası. Kendisi 2.kuşak, Casa Julian’ın torunu. Nasıl pişirildiğini merak ederseniz, Uzcan’ın yemek blogunda videosunu izleyebilirsiniz – linki buraya ekledim.

Yemek, yanık cheesecake ile son buluyor. Fotoğrafını çekememişim bir an önce tadına bakmak istediğim için. Yanında da tatlı şarap.

Tolosa’ya seyahatinizi planlamak için yukarıdakilerden herhangi birinden tek bir ısırık almak yeterli.

Afiyet olsun!

Day Trip from Bilbao: Getaria

Driving through the north coast of Spain, 30-45 mins away from San Sebastian, you’ll see Getaria sign. This little town in the Basque region has undoubtedly the best turbot fish in the world; juicy, savory and full of flavor. Here, I am listing some tips that might be useful for you about the town;

How to get there: By car or by bus. If you go there by car, you can park the car at the port.

Where to eat: Our favorite is Kaia Kaipe. We also tried Elkano; its impossible to judge it but we liked Kaia Kaipe a bit more. Order the full turbot fish and eat from head to tail. Reserve beforehand.

What to drink: Txaoli. It’s a sparkling white wine, very fresh and light with a salty taste note. The grapes of Txaoli are grown at the vineyards of Getaria. It makes a perfect souvenir while traveling back home.

What to do besides eating: If it’s summer, you can go to Playa de Gaztetape. There is no facility at the beach so bring a towel and find a shade. Another tip is for fashion lovers, Balenciaga was born in Getaria and there is a museum dedicated for him. You can pay a visit to Balenciaga museum. And if you’re into wine, you can also visit one of the vineyards in the region for tasting. I’ve never been at any of them – but locals recommend Bodega Txakoli Aizpurua.

Hope you visit this wonderful town! If you do, let me know!

Bilbao’dan günübirlik: Getaria

İspanya’nın kuzey sahilinde ilerliyoruz. San Sebastian’dan 30-45 dakika uzaklıkta, Getaria tabelasını görünce içimizi bir mutluluk kaplıyor. Bask bölgesindeki bu küçük kasaba hiç şüphesiz dünyadaki en iyi kalkan balığının yapıldığı yer; sulu, lezzetli ve efsane bir aroması var. Öyle ki, suyuna bir somun ekmek banmalık! Burada, kasaba hakkında sizin için yararlı olabilecek bazı ipuçlarını listeliyorum;

Nasıl gidilir: Otomobille veya otobüsle. Araba ile giderseniz, limana park edebilirsiniz.

Nerede ne yenir: En sevdiğimiz restoranı Kaia Kaipe. Elkano’yu da denedik; tabi ki Elkano’daki kalkan çok lezzetliydi ama biz Kaia Kaipe’yi biraz daha sevdik. Mutlaka kalkan sipariş edin ve baştan kuyruğa derisiyle birlikte yiyin. Gitmeden mutlaka arayıp rezervasyon yapın.

Ne içilir: Txaoli. Txaoli, bölgede yetişen üzümlerden yapılan, hafif, taze ve köpüklü bir beyaz şarap. Tuzlu bir tadı var. Nedense dünya çapında çok bilinen bir şarap değil; o yüzden eve dönerken hediye almak istediğiniz arkadaşlarınız varsa onlara Txaoli alın!

Yemeğin yanı sıra ne yapmalı: Getaria’ya yaz mevsiminde giderseniz, Gaztetape plajına gidebilirsiniz. Plajda hiçbir tesis yok, o yüzden yere sermek için yanınızda havlu getirin ve şemsiye getiren birinin gölgesine yanlanın. Moda sevenler için bir başka öneri ise, Getaria’da doğumlu Balenciaga’nın müzesi. Şarap tadımı yapanlardansanız, bölgedeki üzüm bağlarından birini ziyaret edebilirsiniz. Biz gitmedik ama Getarialılar Bodega Txakoli Aizpurua’yı tavsiye ediyorlar.

Umarım bir gün Getaria’yı ziyaret edersiniz! Giderseniz bana yazın!

The Hit List for Food & Drinks in Barcelona

(Rehberin Türkçesi ve haritası için yazının aşağısına inin)

I’ve been going to Barcelona for almost 9 years now, and as city is evolving I realized so am I. Below is the list I make from our last visit, and all of them are very recent favorites. Enjoy!

Brunch

Federal Cafe. Pioneer for Australian type breakfast. I love their place in Gotic (they have another branch in Sant Antoni) ; a place where you can sit and enjoy your coffee for hours while watching people pass by the passage.

Caravelle. An American Style Diner. Everything from the brioche burger buns, to the hot sauces is hand-made in Caravelle’s kitchen. They always try new things; so go there and surprise yourself! I prefer Caravelle for brunch, but check them all day long.

Can Dende. Really good pancakes.

Coffee

When it comes to coffee taste and atmosphere of the shop are equally important for me. That’s why these 3 are my absolute favorites.

Cafe Cometa.

Nomad Coffee.

Satan’s Coffee.

Lunch

El Pachuco. Mexican. They have tacos, nachos and quesadillas in the menu. I’ve never been to Mexico but El Pachuco’s tacos are the best I’ve tried so far. It goes perfect with Michelada. Plus, they make their own hot sauce – the perfect condiment for tacos.

Quimet y Quimet. A traditional tapas bar, famous for its Montaditos (small sandwiches). We keep coming back to this place because for me they found the perfect umami taste; sweet and sour notes combined with a crunchy bread. Try these 3 Montaditos: 1- Salmon & yoghurt & truffled honey 2- Baby squid & onion 3- Cured beef meat & sweet tomato

La Cova Fumada. I can write forever about this place. But instead, I’ll simply say its a legendary bodega. They grill freshest sea food; sardines, mackerel, prawns, squid, octopus with garlic and parsley.  You should go there around 11 a.m. since there is always a que and food finishes by 1 p.m.!

Bormuth. Local tapas bar, quality food.

Dinner

Canete. My best memories in Barcelona are from Canete. Its loud, lively and full of laughter. So typical Spain! Food is exquisite; try squid sandwich and aged beef steak with foie. And always call to reserve beforehand! A bit pricey vs rest of Barcelona.

El Sortidor de la Filomena Pagès. Patatas bravas are magic, I love their chilli mayo sauce. The interior is from more than 100 years ago; you still feel the atmosphere around. Plus, everyone there was local – very rare to find in Barcelona. Prices are reasonable.

El Xampanyet. The minute you walk in, El Xampanyet gets you with its charm. Order anything from the bar you like, they are all delicious. Our favorite is grilled meat with pedron peppers. And also, champagne runs like water.

La Flauta. Best classic tapas restaurant, which is not very touristy. Rest of the tapas alternatives like Ciudad Condal or Cerveceria Catalana are floading with tourists.

7 Portes. Your search for the best paella is over! Head to 7 Portes.

Cocktails

La Confiteria. Latest favorite cocktail bar discovery in el Raval. Back in 1912, the venue used to be a neighborhood candy shop. While renovating the interior, they kept most of original decor which is jaw dropping.  Tiles on the floors, oak parquet, painted ceiling… Sip your Old Fashioned among them.

Barselona’da Ne Yenir? Ne İçilir? Favoriler Rehberi

Neredeyse 9 yıldır Barselona’ya gidiyorum, şehir her gittiğimde biraz değişmiş oluyor. Eskiden bayıldığım yerlere artık eskisi kadar bayılmadığımı, farklı lezzetler aradığımı farkettim. Mesela Brunch & Cake’i çok severdim, şimdi lezzettense görsellik yemeğin önüne geçmiş gibi hissediyorum. Instagram feed’i için güzel görünen yerlerdense ruhu olan yerler daha hoşuma gidiyor. O yüzden bu listede, son ziyaretimden en sevdiklerimi bulabilirsin. Keyfini çıkar!

Brunch

Federal Cafe. Avustralya tipi kahvaltıda öncü. Gotic’teki yerlerini çok seviyorum (Sant Antoni’de başka bir şubeleri daha var); pasajdan geçen insanların günlük koşturmalarını izlerken geçerken saatlerce oturup kahvenin tadını çıkarabileceğin bir yer.

Caravelle. Amerikan Tarzı Diner. Burgerlerden acı soslara her şey Caravelle’nin mutfağında el yapımı. Her zaman yeni şeyler deniyorlar, o yüzden menü sürekli değişiyor. Ben brunch’larını seviyorum çünkü ekmekleri çok iyi.

Can Dende. Pancake’leri favorim

Kahve

Kahveye gelince, benim için en önemlisi kahvenin tadı. Ama atmosfer de bir o kadar önemli. Şu 3 kahve dükkanını çok tavsiye ederim:

Cafe Cometa.

Nomad Coffee.

Satan’s Coffee.

Öğle yemeği

El Pachuco. Meksikalı. Menüde tacos, nachos ve quesadilla var. Meksika’ya gitmedim ama El Pachuco’nun tacosu şu ana kadar denediğim en iyi taco. Michelada ile mükemmel gidiyor. Ayrıca kendi yaptıkları acı sosu da mutlaka dene. Uygun fiyatlı bir öğle yemeği.

Quimet y Quimet. Montaditos’u (küçük sandviçleri) ile ünlü geleneksel bir tapas bar. Buraya her geldiğimizde mutlaka uğrarız çünkü umaminin kitabını yazmışlar diyebilirim. Altta gevrek bir ekmek, üstündeki malzeme birleşimlerinde de tatlı ve ekşi notlar bir arada. Bu 3’ünü deneyin: 1- Füme somon, yoğurt ve trüflü ballı 2- Bebek kalamar ve soğanlı 3- Kurutulmuş dana eti ve tatlı domatesli

La Cova Fumada. Burası hakkında sonsuza kadar yazabilirim. Barselona’da sadece 1 öğle yemeği hakkınız varsa, burası olmalı! Taptaze deniz mahsullerini alıyorlar; ızgara yapıp, mis gibi soğuk sıkım zeytinyağı ve sarımsak ile servis ediyorlar. Sardalya, uskumru, karides, kalamar, ahtapot… Hepsi şahane! Saat 11 civarında kapıda ol, çünkü çoğunlukla sıra oluyor ve 13: 00’de bitiyor. Veya akşam saatlerine de bakabilirsin.

Bormuth. Yerel tapas bar, kaliteli yemekler.

Akşam yemegi

Canete. Barselona’daki en güzel anılarım Canete’den. Gürültülü, canlı ve kahkaha dolu. Yemekler mükemmel; kalamar sandviç ve kaz cigeri & biftek’i dene derim. Rezervasyon şart. Diğer önerilerime göre biraz daha pahalı, özel günler için doğru tercih.

El Sortidor de la Filomena Pages. 100 yıldan eski bir resturant, renove edilip tekrar hayata dönmüş. İçeride neredeyse hiç turist gormedim diyebilirim; ki bu Barselona gibi artık turist akınına uğrayan bir şehirde çölde vaha bulmak gibi. Patatas bravasının sosuna bayıldım! “Gunun yemegi” menusunu isteyin, lezzetli seçenekler vardı. Fiyatları da makul. Bazı akşamlar caz dinletisi oluyor.

El Xampanyet. İçeri girdiğiniz dakikada, El Xampanyet cazibesi ile insanı yakalıyor. Bardan istediğin her şeyi sipariş edebilirsin, hepsi çok lezzetli. En sevdiğimiz ise pedron biberli ızgara et. Ayrıca kendi yaptıkları Cava’dan sipariş edin, su gibi akıyor.

La Flauta. Çok turistik olmayan (bence) en iyi klasik tapas restoran. Ciudad Condal veya Cerveceria Catalana gibi tapascılar genelde Amerikalı turist kaynıyor.

7 Portes. En iyi paella. Senelerdir değişmeyen reçetesi ve lezzeti ile kesinlikle favorimiz!

Kokteyl

La Confiteria. El Raval’daki son kokteyl barı keşfi. Mekan 1912 yılında mahallenin eski şeker dükkanıymış. Hala aynı fayansları, meşe parkeleri, Ronesans gibi resimli tavanları, orjinal barı ile tek kelime ile efsane bir yer! Koktely menusu ise mekan dokusuna 180 derece tezat; çok modern. Tek yemek hakkınız varsa La Cova Fumada’ya gidin demiştim, tek bir içki hakkınız varsa da buraya!

 

 

Stands the Test of Time: Pandeli Restaurant

We were trying to find our way through the cobblestone narrow streets of Eminonu, the old city on a cold and windy day. District is always crowded with people, so tight that if you don’t watch your steps you can end up in a completely different place than intended. Like different ocean currents; some go left, some go right and some just bear down on you.

That day was no different. Struggling to find our way, we somehow managed to climb the century old stairs of the Egyptian Bazaar. And then, I ate one of the best keskek of my life in Pandeli Restaurant!

Mosyo Pandeli first started being in food business with his kofte (meatball) truck at the backstreets of Egyptian Bazaar. Later on, he opened up his first small kofte restaurant which ended up re-locating numerous times – however he was always around the old city. These happened around 1910s.

In 1926, he opened up a restaurant in Arabacilar Street which marked his fame. He was like a maestro in and outside the kitchen, his regulars were famous local & global artists, politicians, writers. And there, he created almost century famous dishes: dolma with vegetables and chicken, sea bass wrapped in paper, eggplant & doner borek. And almond cookie.

Like all the great chefs, he was sui generis; at times yelling his staff or murmuring the guests, but always with a great spirit that everyone felt it was part of the show.

In 1955’s 6-7 September incidents, his restaurant was tared apart and Mosyo Pandeli was frustrated, thinking of quitting. All newspapers wrote about Pandeli, how much he would be missed and how Istanbul would be meaningless without him. So, Prime Minister of the time wanted to do something about it, and he convinced Governor of Istanbul to assign a new place for Pandeli’s restaurant. That’s how he moved and opened up his new restaurant at the second floor of Egyptian Bazaar.

Pandeli was closed for the last 2 years, but luckily there are still people who are willing to own the history and give back the value it deserves. Now, with its new owners, Pandeli is running again and you can find the same menu with the same exquisite atmosphere. There is nothing like watching Golden Horn from the small window of Egyptian Bazaar and dreaming of people who’ve been eating before you: Audrey Hepburn, Robert De Niro, John Malkovich…

There is one story which I loved about Pandeli. Once he became very famous, he started having businessman as regular guests from all over the globe. One day, an American proposed him to open up a branch abroad. Pandeli asked “What about the ingredients, how will I find them?”, and American said “We’ll bring them with plane (from Turkey)“. And Pandeli said “Each day, I pick up my spices from the local bazaar, I work with my local butchers, I pick everything by hand. How I can I cook with ingredients shipped with plane? A beautiful rose can only raise from the soil she loves.“. And he refused the offer.

What a man!

If you eat at Pandeli, let me know!

Ozge

Zamana Karşı Duran Bir Hikaye: Pandeli Restaurant

Soğuk ve rüzgarlı bir gün, Eminönü’nün kaldırım taşı döşeli dar sokaklarında yolumuzu bulmaya çalışıyoruz. Burası her zaman insanlarla doludur, hatta o kadar kalabalıktır ki nereye gideceğini baştan bilmezsen kendini tamamen bambaşka bir yerde bulursun. Insanların yürüyüşleri okyanustaki akıntılara benziyor; aynı yönde ilerleyenlerin bazıları sola, bazıları sağa yürüyor; bazıları ise sadece üstüne üstüne geliyor.

O gün de farklı değildi. Pür dikkat yolumuzdan şaşmamaya çalışırken, Mısır Çarşısı’nın asırlık merdivenlerinden tırmanıp 2.kata çıkmayı başardık. Ve sonra… Sonra Pandeli Restaurant‘ta hayatımın en iyi keşkeklerinden birini yedim!

Mosyo Pandeli, ilk olarak Mısır Çarşısı’nın arka sokaklarındaki köfteci arabası ile hammallara köfte-ekmek satarak hayata atılıyor. Daha sonra, 1910’larda ufak bir köfte dükkanı açıyor ama sürekli yer değiştiriyor.

Pandeli’nin parmakla gösterilecek ve uzun süre kulaktan kulağa konuşulacak restaurantını açması 1926 yılında. Arabacılar Caddesi üstünde. Kendisi hem mutfakta hem de restaurantta adeta bir maestro gibi. Ünü kendisini aşıyor ve ünlü sanatçılar, politikacılar, yazarlar Pandeli’nin müdavimi oluyorlar. Mosyo Pandeli, o dükkanda mutfağa ilk defa giren ve hala şuan bile çoğu restaurantta servis edilen asırlık lezzetler yaratıyor: sebzeli ve piliçli dolma, kağıtta levrek, patlıcanlı dönerli börek. Ve bademli kurabiye!

Tüm büyük şefler gibi, o da nev-i şahsına münhasır biri; bazı günler çalışanlarını herkesin ortasında fırçalıyor bazen de misafirlerine söyleniyor. Ama hepsi restaurantın atmosferinin, samimiyetinin ve gerçekliğini bir parçası gibi. Kimse şikayet etmiyor.

Malesef 1955’teki 6-7 Eylül olayları sırasında Arabacılar Caddesi’ndeki restaurantı yağmalanıyor. Mosyo Pandeli o kadar üzülüyor ki, aşçılığı bırakmayı düşüyor. Bunu duyan gazeteciler “ah Pandeli, vah Pandeli, sensiz Istanbul neye benzer” diye manşetler atınca, dönemin başbakanı Adnan Menderes duruma el atıyor. Istanbul Valisi’ni arayıp, Pandeli’ye bir yer tesis etmesini istiyor ve o zaman vakıflara ait olan Mısır Çarşısı’nın 2.katına yerleşiyor Pandeli.

Pandeli son 2 yıldır turist azlığından dolayı kapalıydı, ama neyse ki hala tarihe sahip çıkan ve ona hak ettiği değeri geri verebilen insanlar var. Şimdi, yeni sahipleri ile Pandeli tekrar kapılarını açtı. Restorasyonu ve menüsü orjinaline sadık kalınarak yapılmış. Bahsettiğim tüm lezzetler yine menüsünde yerini almış.  Mısır Çarşısı’nın küçük ve demir pencerelerinden Haliç’i izlemek ve senden önce o atmosferde yemek yemiş insanları hayal etmek kadar muhteşem bir Istanbul deneyimi çok az bulunur. Kimler geçmiş Pandeli’den? Audrey Hepburn, Robert De Niro, John Malkovich… 

Bitirmeden, son olarak Pandeli hakkında sevdiğim bir hikayeden bahsetmek isterim. Pandeli ünlenince, dünyanın her tarafından nüfuz sahibi insanların ziyaret ettiği bir yer haline geliyor. Bir gün bir Amerikalı, Pandeli’ye ortaklık teklif ediyor. Pandeli soruyor “Malzemeleri nerden bulacağım?”, ve Amerikalı “Onları uçakla getireceğiz (Türkiye’den)” diyor. Ve Pandeli, “Ben her gün baharatlarımı almak için aşağıdaki pazara iniyorum, etimi kendi kasabımdan alıyorum, herşeyi ellerimle seçiyorum. Uçakla gelen sebzelerle nasıl yemek pişer? Güzel gül sevdiği toprakta biter.” diyor ve teklifi reddiyor.

Ne adam ama!

Pandeli’de yersen bana mutlaka yaz!

Özge

 

Is ramen technically a chicken soup? Searching for answers in Amsterdam.

I am a big fan of Asian Cuisine without even discovering Asia. I once visited Bangkok for work, and stayed for a week; but that doesn’t count. Because I’ve only tried Khao Pad (fried rice) and Pad Thai (fried noodles), which is like 0.035% of whole Asian Cuisine. I was not a big eater back than.

Now, wherever I travel, I seek for it. Sushi, gyoza, dim sum, dumpling… Bring them on! And of course, RAMEN! It seems on all European food magazines people are drown into ramen nowadays, slurping heady broth and savory noodles. 

In Amsterdam, I was with my friend Jasmin, who happens to be a chef (lucky me!). After our second ramen place, I asked her whether ramen is technically a chicken soup; and she said “NO” and looked at me like I was nuts. I guess she re-considered our friendship at that moment. But with my significantly less knowledge about culinary terms, I sincerely believe ramen is kind a chicken soup, just much much better! 

What is ramen? It is a typical & traditional Japanese food; where variety of noodles are bathed and served in variety of soup stocks. Stock recipes differ from chef to chef; therefore there are infinite varieties of Ramen. Its delicious, a taste that is familiar yet exquisite in each slurp depending on how the stock is seasoned or reduced. It’s a new addition to street food trend!

What about our ramen discoveries in Amsterdam?

No1: Vatten Ramen

Owner is Hideto Kawahara, founder of “Hide-Chan Ramen” in Japan. He was born and raised in Kyushu, Japan’s 3rd largest island. When Japan was closed during Edo period, only Kyushu was trading with Netherlands. To honor that relationship, he decided to open Vatten Ramen in Amsterdam. Prices are reasonable and flavorful is incredible! 

Try their special, Vatten Tonkotsu Ramen. Rest of the menu is here.

No2: Fou Fow Ramen 

Fou Fow was not in our list, but seeing people que outside the door; it suddenly become the place we must eat at! We tried Shio Ramen and Tonkotsu Ramen; both were very tasty. The atmosphere is warm and cosy, which is ideal for cold Amsterdam days.

Do you have any favorite Ramen shops around the world? If yes, write to me!

Cheers,

Ozge

Ramen teknik olarak tavuk suyu çorbası mıdır? Amsterdam’da cevap arıyoruz.

Daha Asya’yı keşfetmeden Asya Mutfağı’nın büyük hayranıyım. Bir kez iş için Bangkok’u ziyaret etmiştim ve bir hafta kalmıştım; ama bu ziyaretle keşfetmiş sayılmam. Çünkü sadece Khao Pad (kızarmış pilav) ve Pad Thai (kızarmış noodle) denemiştim, ki bu da tüm Asya Mutfağı’nın %0,035’i kadardır herhalde. O zamanlar yemeye bu kadar düşkün değildim.

Şimdi, nereye gitsem, gözüm Asya restaurantlarında. Suşi, gyoza, dim sum, dumpling… Hepsi benim bebeğim! Ve tabi ki, RAMEN! Şuan Avrupa’da çıkan “Bon Appétit“, “Epicurious” gibi dergilere bakın, herkes ramen hakkında konuşuyor. Kafayı kırsan evde de yapabileceğin reçetelerin dolaştığı bir ortamda ramenin meşhur olması çok mantıklı.

Amsterdam’a Yasemin’le birlikte gittik. Kendisi şef olduğu için sürekli yemekle ilgili sorularıma maruz kalıyor. İkinci Ramen restaurant denememizden sonra ona, “Ramen teknik olarak bir tavuk suyu çorbası mıdır?” diye sordum; bana deliymişim gibi bakıp “hayır” dedi. O an, arkadaşlığımızı yeniden değerlendirmiş olabilir. Aşçılıkla ilgili ondan baya daha az bilgim olduğu kesin, ama yine de ramen bana çok çok iyi yapılmış bir tavuk çorbasını andırıyor.

Ramen nedir? Tipik ve geleneksel bir Japon yemeği; en temel malzemeler erişte ve et / balık suyu. Hem eriştenin hem de suyunun binbir yapılış şekli var; bazıları acı olurken bazıları da zencefil katıldığı için ekşi oluyor. Miso ve soya sosu suyunun içine kullanılıyor. Bazı restaurantlar et sulu isteseniz dahi içine bir miktar balık suyu da ekliyorlar. Üstü de yeşil soğan, “kayısı” kıvamında haşlanmış yumurta, deniz yosunu gibi çeşitli malzemelerle süsleniyor.

Gelelim Amsterdam’daki Ramen Restaurantı keşiflerimize:

No1: Vatten Ramen

Sahibi Japonya’daki “Hide-Chan Ramen” in kurucusu Hideto Kawahara. Japonya’nın 3. büyük adası Kyushu’da doğmuş ve büyümüş. Japonya, Edo döneminde ticarete kapalıyken, Kyushu adası sadece Hollanda’yla ticaret yapıyormuş. Bu ilişkiyi onurlandırmak için bir ramen restaurantı da Amsterdam’a açmaya karar vermiş Kawahara ve Vatten Ramen doğmuş. Fiyatları makul ve inanılmaz bir lezzet patlaması vaadediyor!

Buraya giderseniz Özel Vatten Tonkotsu Ramen’i deneyin. Menünün geri kalan kısmı ise burada.

No2: Fou Fow Ramen

Fou Fow bizim listemizde değildi, ama kapıda sıra bekleyen insanları görünce denemezsek olmaz listemize girdi. Shio Ramen ve Tonkotsu Ramen’i denedik; ikisi de çok lezzetliydi. Soğuk Amsterdam günlerinde içinizi ısıtacak cinsten; samimi ve rahat. 

Sizin favori ramencileriniz var mı? Varsa, bana yazın!

Görüşürüz,

Özge

8 Most Incredible Experiences in Cappadocia, Ranked

No travel has been influential on me to reset everything I have on my mind about projects and chores waiting for me at work & home like Cappadocia. Its such an otherworldly place; there are no buildings, no sign of urbanization, no distractions; just you and the weird nature.

I’ve been to Cappadocia twice, once when I was a kid for a school trip and another time for a business meeting. But when I stumbled upon on internet all the things that I’ve missed in my first two visits, a new phrase surfaced my in my brain: I must go again. And that’s what I did.

Before arriving I did an extensive research. My checklist filters activities like “Is it a tourist trap or not?”, “Will I be sad if I miss that spot?”; and I arrived to a final list. As I checked everything on my list, I am sharing with you – so you’ll have these incredible experiences as well.

no8. Visit Narlikuyu Crater Lake. You can’t see the lake until you drive to the top. But when you do, you are wow-ed!

no7. Take a walk in Ihlara Valley. Don’t forget to bring comfortable shoes, since you have to climb nearly 400 steps! There are hidden churches in the valley, since Christians practiced their religion under pressure. Frescos in the churches were exceptionally beautiful.

no6. Shop for ethnic carpets. There are different carpet ateliers in Cappadocia, most of them work with local producers. My favorite was Bazaar 54; I fell in love with (unfortunately) the most expensive carpet they have. There is also Galeria Ikman which is an Instagram popular spot; and you have to pay 50 TL to get a shot!

no5. Take a break at Ziggy Cafe. You’ll enjoy the terrace big time.

no.4 Photograph fairy chimneys. Must see ones are “3 Beauties”, “Guvercinlik Valley”, “Dervent”, “Pasabag” and “Goreme Open Air Museum”.

no3. Watch Goreme from a Cave House. Arrive at sunset to watch the beauty of old town. We were there in midday, the view was nice but I assume it must be spectacular at sunset. Argos, Museum Hotel, Sultan Cave Suits are within favorites.

no2. Wine & Cheese at Sacred House. Its a concept boutique hotel, and concept is quite unique. Owner of the hotel said it took him 13 years to finish it, since everything was built from scratch; decorations are antique and collected from all over the world.

I felt like I was invited one of Dan Brown’s book setting. Words and photography can’t explain how shocked I was. Let me say, I heard a Chinese couple scream when they check in to their room!

no1. Watch hot air balloons at sunrise. Aaaah, I can’t get over it! I talked about this experience in my previous post, link here.

Bonus: Ride horses while hot air balloons are taking off. Now, that was epic! I was watching hot air balloons as they started to take off, and suddenly I saw people with cowboy hats riding horses between balloons. I tried to capture the moment in below photo; my heart skipped a beat! I guess you should find a tour doing this activity, just ask to your hotel for arrangement.

Istanbul’s Botanic Garden: Alfred Heilbronn

My grandfather had a special interest for all different kind of botanics. He had collected species and categorized them in old parchments. As a child, diving deep into his collection was better than the story books. I remember turning each page of flowers delicately, trying to read his handwriting of plant names in Latin.

When I discovered there is a Hortus Botanicus (Botanic Garden) in the middle of Istanbul, I couldn’t help wander why I have never heard of it, or whether he visited before. So I took a ride to Suleymaniye.

Security at the door asked for our ID cards and he let us in. We asked if we have to pay for anything – he said its free and we can enjoy as long as we want! Let the plant hunting begin!

At the time of World War 2, professors and doctors living in Nazi Germany wanted to escape and Ataturk opened the doors for them. That’s how Alfred Heilbronn settled in Turkey. He wanted to build a botanic garden in Istanbul University, researched different plants all over Anatolia and benchmarked himself to European botanic gardens.

In 1935, with the help Leo Brauner and W.Stephan, he brought his dream to life.

Alfred Heilbronn Botanic Garden has more than 5.000 plants, spread onto a land of 15.000km2. There are 6 big different gardens inside, each of them specialized about different species. While each one is more unique than other, my favorite became the one with a small lake inside.

Now the bad news… This beautiful botanic garden nested in Istanbul University is on the edge of being closed down!

Since 2013, there has been discussions with Director of Religious Affairs about the ownership of its land. On September 2018, the building of Istanbul University will be wrecked by Director of Religious Affairs to be used for their own issues. What will happen to botanical garden is a question mark!

Although in 1955 the garden has been categorized as “protected area”, the common belief is that garden will be wrecked together with Istanbul University. I can’t be more sad and angry to hear these news!

I urge you to visit as soon as you can, to witness this beauty with your own eyes.